آئین مستان

از راه می رسی که چراغانمان کنی

فارق ز کاج های زمستانمان کنی

یعنی رها ز کوچه خیابانمان کنی

روشن به نور نیمه شعبانمان کنی

برگرد آسمانِ مرا یک ستاره نیست

در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

جانم به لب رسیده و جانانم آرزوست

لب تشنه ام طراوت بارانم آرزوست

یوسف ترین پیمبر کنعانم آرزوست

از دیو  و دد مَلولَمُو انسانم آرزوست

ما را به جز به یوسف زهرا چه حاجت است

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

از یاد برده ایم که یاری غریب هست

اینجا هنوز رایحۀ بوی سیب هست

در این زمانه ایی که ریا و فریب هست

ای خواجه درد نیست ولی طبیب هست

یا من هو الطبیب که از من بریده ای

از من جدا نشو که تو هم نور دیده ایی

ای آنکه غیر تو همه را تار دیده ام

مانند خود به بند تو  بسیار دیده ام

در چشم تو شکوهِ علمدار دیده ام

آقای من  .. من در پیاله عکسِ رخ یار دیده ام

صبح است ساقیا قدحی پر شراب کن

این ذره را به لطف خودت آفتاب کن

با گریه سر به بالش هفت آسمان گذاشت

حجر تو داغ بر دل پیر و جوان گذاشت

خوشبخت آنکه پای فراق تو جان گذاشت

ای تیر آخری که خدا در کمان گذاشت

قلب مرا به تیر نگاهت هدف بگیر

جان مرا به جان عمویت نجف بگیر

ای آخرین حقیقت آدم نیامدی

وی شوقِ بازدم ز چه یک دم نیامدی

با اینکه تو به دیدن ما کم نیامدی

از صبح تا غروب نوشته ام نیامدی

گیرم خدا بخواهد و پیدا کنم تو را

من با کدام دیده تماشا کنم تو را؟

ای آشنایِ این دل بی آشنا بیا

ای با وفا برایِ منه بی وفا بیا

از صبح تا غروب نوشتم بیا بیا

اینجا نیامدی سحری کربلا بیا

آنجا  که از قرارِ دو عالم قرار رفت

تا پشتِ خیمه اسبِ بدون سوار رفت

فصل به فصل ، سال به سال

دنیا به اختیارتون میچرخه

نسل به نسل ، دست به دست

بیرقِ انتظارتون میچرخه

تا اومدم به دنیا ، اسم تورو شنیدم

من زیر سایۀ این ، هیئتا قد کشیدم

خاطرۀ بعضی شعرایِ قدیمی

هر چقدم بگذره کهنه نمیشه

وقتی شما میزنید مُهر قبولی

شعرها مثل خودتون نمونه میشه

اگر آن ماه نمونه

رُخ خود را بنمونه

همه بت هایِ جهان را

سر جاشون می نشونه ..

یگانه تمثالِ علی .. یا ابا صالح

امید و آمال علی .. یا ابا صالح

منتقم آل علی .. یا ابا صالح

یابن الزهرا  یابن الزهرا  یابن الزهرا

شب به شب ، صبح به صبح

هجر تو رو مارو مبتلا کرد آقا

آن به آن ، دم به دم

هر نفسم میخونه برگرد آقا

دلخوشیم اینه عمری ، جمعه ها چشم به راتم

پر شده از ترانه دفترِ خاطراتم

خاطرۀ بعضی شعرایِ قدیمی

هر چقدم بگذره تازگی داره

دل به دل ذاکرای دل سپرده

هر شب جشن میگرفتیم استخاره

استخاره .. کردم امشب

تا بنوشم مِی دوباره

آیه هایِ .. یوسف آمد

در جوابِ استخاره

اگر آن ماه نمونه

رُخ خود را بنمونه

همه بت هایِ جهان را

سر جاشون می نشونه ..

دشت به دشت ، کوه به کوه

دنبال ردِ پای تو میگردم

شهر به شهر ، کوی به کوی

هرجا پیِ هوای تو میگردم

من که تورو ندیدم عاشقتم به قرآن

منتظرت میمونم نیمۀ ماه شعبان

خاطرۀ بعضی شعرهای قدیمی

تاهمیشه میاره حسِ توجه

بلبل های اهلبیت هنوز میخونن

عاشقونه براتو رو منبر گُل

فراز منبر گُل .. بخوان یک خطبه بلبل

که امشب جلوه گر شد .. جمالِ مُصلح کُل

مِهر احمدی مَهِ محمدی

عزیز فاطمه خوش آمدی

سلام زندگی .. سلام عشقِ من

صدا میزنم .. حجت بن الحسن ..

من انتظار میکشم ، فراق یار میکشم

یه عمریه اسمتو ، دارم هوار میکشم

دارم هوار میکشم ، هوارِ یار میکِشم

خودم رو خار میکِشم ، تو رو بهار میکِشم

رُخ نگار میکِشم ، چه بی غبار میکِشم

یه روز برا درد دل ، تو رو کنار میکِشم

تو رو کنار میکِشم ، تو رو کنار میکِشم

سلام زندگی .. سلام عشقِ من

صدا میزنم .. حجت بن الحسن ..

به این مقام دلخوشم ، شدم غلام دلخوشم

به تو سلام میدم و ، به این سلام دلخوشم

با یک سلام محضرت ، میره دلِ نوکرت

با رخصت از مادرت ، میشم فدایِ سرت

بزار بشم یاورت ، سیاهیِ لشگرت

شهید میشم آخرش ، آقای من برابرت

سلام زندگی .. سلام عشقِ من

صدا میزنم .. حجت بن الحسن ..

نبیرۀ حیدر و ، نوادۀ فاطمه

شبای قدر ای آقا ، قرارمون علقمه

قرارمون کربلا ، بادستۀ نوکرا

پایینِ پای آقا ، بگیم که روحی فِدا

یا سیدالشهدا ، به جانِ صاحب لوا

عموی مشکل گشا ، علمدارِ کربلا

من از گهواره تا قلبِ کفن

صدا میزنم حجت بن الحسن

سلام زندگی .. سلام عشقِ من

صدا میزنم .. حجت بن الحسن ..

شب شبِ شادیه،دلشادم

از غم و غصه ها ، آزادم

انقده خوبه که انگاری

تویِ ظرف عسل افتادم

اومده یابن الحسن

اونکه شده عشقِ من

شب، شبِ میلادشه

شادی کن و کف بزن ..

ناز قدمای تو

میدم آقا پای تو

جونم فدایِ راهت ..

از تو دم میزنم و

برده این دل من و

آقا اون روی ماهت ..

یابن الزهرا مدد .. یا مهدی

دور شمع غمت پروانه ام

آره آره منم دیوونه ام

دل چیه پایِ عشقت اصلاً

واسه تو من بلا گردونم

جان سَنَ قربان میگم

آره با ایمان میگم

وقتی که اسمت میاد

هرنفس ای جان میگم

اصلا مثِ نفسی

واسم تو همه کسی

با تو دارم اصالت ..

ای راهِ نجاتِ من

ردِّ پایِ تو اصلاً

یعنی راه سعادت ..

ناز قدمای تو

میدم آقا پای تو

جونم فدایِ راهت ..

از تو دم میزنم و

برده این دل من و

آقا اون روی ماهت ..

یابن الزهرا مدد .. یا مهدی

امشبُ تا سحر بی تابم

سویِ تو قبله و محرابم

اومده نیمۀ ماه اما

ماهِ کامل تویی مهتابم

بیتِ تکِ هر غزل

ای که تویی بی مثل

تشنۀ روی توام

العجل العجل العجل

عمری شده آرزوم

باشی آقا روبروم

دیگه تموم شه غیبت ..

با تو ایشالله میریم

تا کرب و بلا میریم

یک اربعین زیارت ..

اصلاً مثِ نفسی

واسم تو همه کسی

با تو دارم اصالت ..

ای راه نجات من

ردِّ پایِ تو اصلاً

یعنی راه سعادت ..

در این سینه تیرِ محبت نشسته

و چشمم به امیدِ اُلفَت نشسته

بهشت آرزویِ گدایی نباشد

که در سایۀ طاقِ نُصرت نشسته

بگیر از رُخت پرده را تا ببینند

که یوسف هم اینجا به زحمت نشسته

به رویِ پَر و بالِ هم در مسیرت

فرشته فرشته به حیرت نشسته

هوایی ندارد بجز سجده بر تو

بر آن سَر که گرد محبت نشسته

دل ما رمیده ،اگر پَر کشیده

شرابی چشیده، به شوقی تپیده

دویده دیده بسویت که دیده

که عطری وزیده که نوری دمیده

که آقا رسیده و با دامنی پُر عنایت نشسته

بیا تا که زهرا به قابَت بگیرد

بیا تا که زینب گلابَت بگیرد

علی پیشت آیاتِ قرآن گرفته

بخوان تا دمِ مستجابت بگیرد

بیا تا که عباس پشتت بتازد

بیا تا که اکبر رکابت بگیرد

که عالم ببیند حسین آمد امشب

حسینی ترین انقلابت بگیرد

بیا تا که ایوان طلای نجف هم

صدو ده سَبو از شرابت بگیرد

تو آبی جوابی حسابُ کتابی

تو معمارِ صحنِ بقیعِ خرابی، شهابی شرابی

تو پایان خوابی نفسهای نابی

تو رسواگر چشمه های سَرابی

به دل گفته ام نذرِ حال خرابت بگیرد

بزن تکیه بر کعبه با ذوالفقارت

بزن تا که چرخد زمین در مدارت

عَلَم را بکش رویِ دوشَت نفس زن

که طوفان شود موقع تار و مارت

زمان تقاصت عمو راصدا کن

که حض می کند لحظۀ تار و مارت

خنک می شود سینه ها و جگرها

پس از کعبه باشد مدینه قرارت

عجب گرد و خاکی کند انتقامت

که جبریل سرمه کشد از غبارت

تو مفتاح مایی تو عین البقایی ظهور خدایی

تو وقت کَرَم مجتبایی تو وقت رجز مرتضایی

توتیغ رهایی نفس های کربلایی

تو بانگ رسایی

که میریزد از سر به پا اقتدارت

چه جای شگفتی که کافر گریزد

که شیرِ نر از هولِ حیدر گریزد

علی هستی و وقتِ هو هویِ تیغت

سپاهی نداند که بی سر گریزد

علی هستی قبل از آن که بیایی

زِ برق نگاه تو لشکر گریزد

مگر می شود آنکه روبرعلی نیست

که از تیغ مولایِ قنبر گریزد

فدای امیر سپاهت که دشمن

ز هولِ ابالفضل و اکبر گریزد

تو رمزِ قدیری تو ما را امیری،سعادت مسیری

تو روح کویری تو آیات حق را نظیری

توبر ناکثین مارقین قاسطین ظمهریری

تو جاءالحقی بی نظیری

امیری حسین و نعم الامیری

به سمت تو شیعه به محشر گریزد

بیا بشنوم لحن نورانیت را

کنارت مناجات شعبانی ات را

سرِ جاده ی مشهدم تا ببینم

شبی عاشقانِ خراسانی ات را

قدم زیرِ باران قدم میزنم تا

مگر حس کنم حال بارانی ات را

تو و سیصدو سیزده مَرد ایمان

بیا بشنوم شورِ طوفانی ات را

ببین سیدِ ما،مهیا نموده

برایت سپاه سلیمانی ات را

به حیرانی ما،پریشانی ما،پشیمانی

ما نگاهی به بغض غزلخوانی ما

به این جمعه های زمستانی ما به شبهای طولانی ما

نصیبی نما صُوتِ قرآنی ات را

دعایی کن امشب جوانان ایرانی ات را

بهارِ ، شب عشق و شبِ باغِ و گلشن

به نورت ، شده چشمای عشاق تو روشن

ای امیدِ عالم   ای پروازِ بالم

بی  تو زار و خسته ام

با  تو خوبه حالم

تو ماهِ منی  پناهِ منی

تو خورشیدِ قلبِ سیاه منی

من با همین خوشم ، دیوونۀ تو شم

الغوث والامان یا صاحب الزمان

برامون ، قراره دوباره چاره بیاری

بیایُ ، یه مرحم به دل شیعه بزاری

تو رویایِ مایی  تو دنیایِ مایی

ما  دلدادۀ تو

تو  آقای مایی

گرفتارتم  بدهکارتم

تویی یوسف و من خریدارتم

شرمندۀ توام  من بندۀ توام

الغوث والامان یا صاحب الزمان